Een sprong in het diepe (5)

Leestijd: 8 minuten

Ingepakt in een elektrische deken :-)

Verwarmen verwarmen verwarmen!

Terwijl in Nederland Sinterklaas achter de rug is, kerst voor de deur staat, iedereen elkaar helemaal gek maakt omdat de jaarafsluiting voor de feestdagen klaar moet en ergens tussendoor nog even van zorgverzekeraar veranderd moet worden, gaat dat voor het eerst sinds lange tijd volledig langs mij heen.

Momenteel ben ik ruim drie maanden uit Nederland weg en dat is voor mij een mijlpaal; zo lang ben ik nog niet eerder uit het land geweest. Het is grappig om te merken dat bovenstaande items nu al iets uit een lang vervlogen leven lijken. Want momenteel is de winter hier echt begonnen en bestaat de voornaamste bezigheid eruit mijzelf warm te houden. Het is reeds een week lichtjes aan het vriezen en we gaan een vorstperiode van minimaal een week in waarin de temperatuur niet boven het vriespunt uit gaat komen (met uitschieters naar -13). Als je dan bedenkt dat het verschil tussen de binnen- en buitentemperatuur in het schoolgebouw op z’n hoogst een graad of 10 bedraagt, dan kun je een beetje een beeld krijgen van de omstandigheden alhier en wordt het begrijpelijk dat er weinig drukmakerij is omtrent hoe de verkiezingen verlopen zijn.

Nu al is eten in de eetzaal bijvoorbeeld een kwestie van het skipak aantrekken. Onze ademwolkjes strijden om plek met de stoom van het voedsel en ik begin nu ook links met eetstokjes te leren eten omdat een hand na drie minuten een tijdje moet ontdooien in een jaszak. Daarnaast schreef ik in de vorige episode dat er geen verwarming in het gebouw was, maar dat klopt niet helemaal. Elke kamer heeft een airco unit; sommige een staand model (beetje model koelkast) en andere een klassieke airco hoog aan de muur; en die dingen kunnen hete lucht blazen. In mijn kamer hangt een laatstgenoemd model en ik denk dat ‘ie al zo’n 35 jaar oud is.

Het hangt zo’n 2,5 meter hoog in een kamer die ruim 3 meter hoog is. Aangezien er van isolatie nauwelijks sprake is en de heerlijk grote ramen uit enkel glas bestaan, stopt de warme lucht op ongeveer 1,5 meter met dalen en stijgt dan net zo hard weer op. Dat schiet dus voor geen meter op en ik begin te merken dat het ontbreken van een warmtebron in deze omstandigheden toch wel een aderlating is. Dus heb ik een elektrisch kacheltje gekocht waardoor ik in elk geval snel kan opwarmen als ik koud en bezweet ben na een training of na het douchen en wat ik heerlijk een kwartiertje voor het opstaan alvast kan aanzetten.

Ingesneeuwd schoolgebouw!

Over douchen gesproken en hoe kleine dingen het leven zo veel aangenamer kunnen maken. Toen ik hier kwam ontbrak het aan een trekker. Er was wel een soort van dweil, maar die verplaatst water amper richting het putje (en maakt de tegelvloer verre van droog). Zeker in september en oktober, toen het hier nog warm was en we vergingen van de muggen, was dat stilstaande water heerlijk…voor de muggen. Tot ik trekkers vond in de buurtsuper, waardoor zowel douchen als de wekelijkse schoonmaak een stuk aangenamer zijn geworden.

De doucheruimte, overigens, bestaat uit de douche en twee toiletten die van elkaar worden gescheiden door spaanplaat wandjes en deurtjes. Verder zijn de vloer en muren betegeld en is er geen verwarming, maar wel warm water. Nu het koud begint te worden is vooral de koude tegelvloer onprettig, want als ik na het douchen op de droge tegels stap zijn die ijskoud. Ben ik net een beetje opgewarmd, zitten er meteen weer ijsklompjes onder aan mijn benen. Maar zoals altijd: the universe provides! Dus vond ik in een supermarkt een heerlijk douchematje wat ik na het douchen op de grond leg, waardoor mijn voetjes fijn op temperatuur blijven!

Nog een universe provides gevalletje: Om te kunnen typen, met of zonder kacheltje, heb ik voor het mooi handschoentjes zonder vingertoppen nodig. Mijn medestudent Emile had nog een paar liggen en omdat hij nieuwe had gekocht, mocht ik ze hebben. Prima om de winter mee door te komen!

Tai Chi en San Da

Het lichaam laten bewegen als water (of wind) blijkt een stuk lastiger dan het lijkt en waar het bij mij met name vastzit is het bekken- en heupgebied. Waar de eerste vorm (de ‘24’ vorm) eigenlijk vrij snel qua structuur onder de knie was,[1] loop ik nu te hannesen met de ‘22’ vorm. Die bestaat uit veel meer rompdraaiingen en gewicht verplaatsingen van links naar rechts dan de 24 en na ruim een maand heb ik het gevoel nog niet eens op een kwart te zijn. Deze vorm voelt voor mij veel subtieler dan de 24, wat dan wellicht ook wel weer iets zegt over mijn subtiliteit in het algemeen.

Daarnaast is het interessant om te merken dat ik het aan de ene kant best lastig vind om continu te worden bekeken en beoordeeld op de uitvoering, maar aan de andere kant prettig omdat daarmee grote focus wordt gelegd op hoe ik beweeg. De manier waarop wij bewegen reflecteert vaak onze staat van zijn en obstructies in het lichaam kunnen duiden op obstructies in de geest.[2] Dus ook hier weer, net als bijvoorbeeld bij stress, geeft het lichaam informatie over de staat van ons gehele organisme.

De blokkade in het heup- en bekkengebied komt niet als een verrassing. In de afgelopen jaren ben ik vaker tegen blokkades in dat gebied aangelopen en het is een mooi cadeau om nu de tijd en gelegenheid te krijgen het gebied te onderzoeken en zodoende er achter te komen wat er nodig is om de energiestromen vrij door het hele lichaam te gaan laten bewegen.

Met Emile bovenop de heilige berg, oftewel Shengjing Shan.

Daarbij komt een onverwacht genoegen, want tot nogal grote verbazing geeft San Da, oftewel het Chinees kickboksen, onvoorstelbaar veel plezier. Ik geniet ervan om te leren klappen uit te delen, af te weren en een tegenstander uit te schakelen. Bovendien heb ik aan mijn medestudent Emile een super sparringpartner, want hij is getraind in taekwondo en heeft ervaring met andere krijgskunsten. Behalve van de meester kan ik dus ook van hem veel leren. Overigens is Emile een interessante gast met een bizar verhaal, wat ik in een volgende episode zal delen.

Gang van zaken in het dorp

Nu de winter is begonnen krijg ik een beetje een beeld van het dorpsleven in de kou. Tot en met eind oktober waren de dorpelingen bezig met en op het land. Op een paar veldjes vlakbij de school, waar in september nog groenten uit de grond werden getrokken (volgens mij Chinese kool), werden die in oktober vol gezet met boompjes. Die zijn nu kaal en ik ben reuze benieuwd wat daar volgend jaar aan gaat groeien.

In de herfst aangeplante boompjes

In de twee buurtsupers (een maxi en een mini) bevindt zich bij binnenkomst aan de linkerkant een verhoging ter grootte van een ruim tweepersoonsbed (zeer ruim, zeg maar een mini podium). Op die verhoging liggen dekens en er onder is een soort kolenkacheltje, waardoor dat ‘podium’ heerlijk wordt verwarmd. Dat schijnt een gangbare manier te zijn om warm te blijven in de winter en het leuke is dat hier dus nog wekelijks een heuse kolenboer langs komt.

Nu, voordat er vragen komen waarom er in de school niet zulke kolenkacheltjes staan: dat komt omdat de school op heilige grond staat. Zodra de toegangspoort naar de Shengjing Shan (letterlijk: Berg van het Heilige Boek, oftewel de Tao Te Ching) is gepasseerd mogen alleen de monniken en nonnen van het Taoïstische klooster vuur maken. Volgens de meester wordt daar vrij streng op gecontroleerd en staat de politie snel voor de deur als er rook uit het schoolgebouw zou opstijgen.

Boekentips

Voor degenen onder jullie die mij reeds kennen, zal het niet verbazen dat ik ben nog immer heerlijk boeken aan het verslinden ben. Voor de feestdagen geef ik graag nog wat tips.

Laatst las ik Small Gods van Terry Pratchett. Zijn schijfwereld boeken beveel ik een ieder aan die waardering kan opbrengen voor schaamteloos lachen om al onze kleine ondeugden, sluwheden en onwetendheden waarop wij niet zelden ons gedrag baseren.

Small Gods vertelt het verhaal van de grote god Om, grondlegger en beschermer van de staat Omnia, die zich momenteel gevangen weet in het lichaam van een eenogige schildpad als gevolg van een drastische daling in ware gelovers. Zijn enige nog overgebleven gelover is Brutha, een nogal simpele monnik onderaan de rangorde, die het samen met Om moet opnemen tegen Vorbis, de hoofd exquisiteur van de Quisitie, die, zoals te doen gebruikelijk, helemaal niet in Om geloofd maar de naam van de god gebruikt voor zijn eigen doelstellingen. Briljante en geweldig lollige satire!

G.K. Chesterton – The Club of Queer Trades

Ik ben een fan van Chesterton vanwege zijn poëtische vertelstijl en fabuleuze kennis van en gevoel voor paradox. In de Club of Queer Trades wordt het verhaal verteld van een excentrieke en Boheemse Club, waar men enkel en alleen lid van kan worden als de kandidaat een volledig nieuwe methode heeft uitgevonden waarmee hij zijn brood verdient; het dient een geheel nieuwe bedrijfstak te zijn. Chesterton beschrijft dat de ontdekking van deze vreemde club een merkwaardig verfrissende zaak is, namelijk het besef dat het ontdekken van tien nieuwe beroepen in de wereld hetzelfde gevoel geeft als het kijken naar het allereerste schip of de allereerste ploeg. Het laat iemand voelen wat hij of zij zou moeten voelen in de kindertijd van de wereld, waar alles nog mogelijk is. Lees het boek hier online.

Heinrich Zimmer – Philosophies of India

Zimmer was een Duitse Indoloog die op de vlucht voor de Nazi’s in de Verenigde Staten terecht kwam. Zijn grootste tragedie was dat hij het land waar zijn liefde zo groot voor was, nooit heeft kunnen bezoeken. Joseph Campbell, bekend van The Hero With A Thousand Faces, bezocht Zimmer’s hoorcolleges op Columbia University en wijdde de 12 jaar na Zimmer’s dood aan het editen en volbrengen van zijn belangrijkste werken, waaronder dit Philosophies of India.

In dit werk nemen Zimmer en Campbell ons mee op ontdekkingsreis door de verschillende filosofieën zoals die in India vanuit de oudheid zijn ontstaan. Het realiseren van de ultieme waarheid die schuilt in Brahman, nirvana, of moksha, wordt vanuit verschillende perspectieven beschreven en de grootste stromingen waaronder het Jaïnisme, Sankhya & Yoga, Vedanta, Boeddhisme en Tantra worden uitgebreid met elkaar vergeleken. Dit werk is een must voor liefhebbers van de kleurrijke en prikkelende filosofieën van India en biedt terloops vele mogelijkheden tot vergroting van het eigen inzicht.

Veel plezier en vrolijke groetjes,

Erik Stout

[1] Automatisme in die zin dat er begrip is hoe de figuur uitgevoerd dient te worden. Van een vloeiende uitvoering is uiteraard nog lang geen sprake.

[2] Zie hier hoe emoties kunnen worden geïdentificeerd door observatie van ons gangpatroon (oftewel: manier van lopen).